زمينه و هدف: هدف از اجراي اين پژوهش بررسي رابطه بين اعتياد به کار و ابعاد سلامت عمومي (شامل علايم جسماني، اضطراب و اختلال خواب، اختلال در کنش اجتماعي و افسردگي اساسي) در کارکنان يک شرکت صنعتي بوده است.
روش بررسي: نمونه تحقيق در اين پژوهش را تعداد 100 نفر از کارکنان تشکيل دادند. بدين منظور گروه هاي نمونه توسط پرسش نامه سلامت عمومي (GHQ) و پرسش نامه اعتياد به کار (WART) مورد سنجش قرار گرفتند. به منظور تحليل داده ها از روش هاي همبستگي پيرسون و کانوني و هم چنين از تحليل رگرسيون گام به گام استفاده شد.
يافته ها: نتايج نشان دادند که بر اساس ضريب همبستگي پيرسون بين سلامت عمومي و سه زير مقياس آن (اضطراب و اختلال خواب، افسردگي و علايم جسماني) و اعتياد به کار کارکنان رابطه معني داري وجود دارد (.(p<0.01 اما با اختلال در کنش اجتماعي رابطه معني داري وجود نداشت. بر اساس يافته هاي به دست آمده مي توان گفت هر چقدر اعتياد به کار افزايش يابد، سلامت عمومي کاهش مي يابد.
نتيجه گيري: در مجموع مي توان نتيجه گيري کرد که اعتياد به کار مي تواند باعث افزايش اضطراب، افسردگي، علايم جسمي و در مجموع کاهش سلامت عمومي مي گردد. بنابراين سازمان ها بايد در نظر داشته باشند که اعتياد به کار هميشه نمي تواند براي کارکنان و سازمان ها مفيد واقع شود و لذا مديران بايد به راهکارهايي بينديشند که از بروز چنين مسائلي که مي تواند براي سلامتي کارکنان مضر باشد، پيشگيري نمايند