جهانی شدن مجموعه اي از فرایندهاي چند بعدي و پیچیده است که عر صههاي متعددي از جمله اقتصاد، ایدئولوژي، سیاست، فرهنگ و محیط زیست را در بر می گیرد و موجب افزایش وابستگی کشورهاي جهان به یکدیگر می شود. از منظر اقتصادي، سیر تاریخی جهانی شدن را می توان به چهار مرحله داخلی، بین المللی، چند ملیتی و جهانی تفکیک کرد. از منظر جهان بینی نیز چهار نوع طرز تفکر خود محوري، چندمحوري، منطقه محوري و جهان محوري در روند جهانی شدن مشاهده می شود.جهانی شدن داراي اثرات مثبت و منفی است و موافقان و مخالفان زیادي دارد. اصولا طرز تلقی و نگرش نسبت به جهانی شدن بستگی به این موضوع دارد که فرد، گره و یا جامعه خاص از وضعیت به وجود آمده، منتفع و یا متضرر شده باشد. بدیلهایی که براي جهانی شدن مطرح شده اند عبارتند از: جنبش ضد جهانی شدن، جهانی شدن اصلاح شده و فلسفه توسعه پایدار.
عقلانی ترین بدیل براي جهانی شدن، توسعه پایدار است که همزمان با توسعه اقتصادي و پیشرفت اجتماعی برضرورت توجه به محیط زیست و حفظ منابع طبیعی نیز تاکید می نماید. توسعه پایدار را می توان مدیریت روابط سیستمهاي انسانی و اکوسیستمهاي طبیعی با هدف استفاده پایدار از منابع درجهت تامین رفاه نسلهاي حال و آینده تعریف کرد. واقعیتها حاکی از آن است که دخالتهاي نسنجیده بشر و بهره گیري افراطی از منابع طبیعی، نظم اکوسیستم را مختل کرده است. از اینرو لازم است که کلیه کشورهاي جهان، از فرصتها و امکانات برآمده از روند جهانی شدن بهره گیري کنند و با اعمال نفوذ در روند مزبور، آن را در مسیر توسعه پایدار هدایت نمایند.
