هدف: منابع انسانی با ارزش ترین سرمایۀ کشور است و محور توسعه به شمار می آید. بنابر این، براي تحقق رشد و توسعۀ این سرمایۀ ارزشمند، نیاز به برنامه ریزي دقیق است. بحث اصلی در Human Resourc Accounting این است که آیا نیروي انسانی، دارایی است و چگونه می توان این دارایی را به عنوان ارزش سنجید؟ پس منابع انسانی باارزش ترین عامل در تولید است و نقش قابل ملاحظه اي در بهره وري سازمانها دارد. هدف این مقاله، ارائۀ مدلی براي ارزیابی دقیق ارزشگذاري نیروي انسانی است .
روش: در این مطالعه، نخست مؤلفه هاي مربوط از ادبیات تحقیق استخراج شد. سپس شاخصهاي شناسایی شده توسط خبرگان جرح و تعدیل شد؛ به طوري که در نهایت 100 شاخص در دو طبقۀ کمی و کیفی سازماندهی شدند. جامعۀ آماري کارکنان دانشگاه یزد است .
یافته ها و نتیجه گیري: یافته هاي تحقیق منجر به طراحی الگویی شد که با استفاده از رویکردي جامع، این امکان را براي مدیریت منابع انسانی دانشگاهها به وجود آورده که ضمن برخورداري از شاخصهاي کمی و کیفی و از طریق بهره گیري از یک مدل 500 امتیازي، به ارزشگذاري کارکنان پرداخته ،موقعیت مناسبی را در جهت ارتقاي سطح کیفی و کمی نیروهاي انسانی فراهم آورد..
