در عصر حاضر کارکنان دانشی از جمله مهمترین داراییهای یک سازمان محسوب می-شوند و مدیران باید بیشترین تلاش خود را برای حفظ این کارکنان به کار گیرند. با توجه به اهمیت موضوع، این مقاله به بررسی مسئله حفظ کارکنان دانشی با استفاده از رویکرد توسعه کیفیت زندگی کاری میپردازد. در تدوین مدل مفهومی پژوهش از نتایج برخی از مطالعات پیشین جهت انتخاب متغیرها، بهرهبرداری شده است. پرسش اساسی این است که آیا بهبود کیفیت زندگی کاری کارکنان دانشی در ماندگاری آنان در سازمان تأثیری دارد. به منظور پاسخگویی به این پرسش، پرسشنامهای میان یک نمونه تصادفی 66 نفری از کارکنان دانشی موسسه مطالعات بینالمللی انرژی شهر تهران توزیع و دادههای جمعآوری شده، با استفاده از مدلسازی معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شد. یافتههای پژوهش نشان میدهد که میان توسعه عوامل شغلی کیفیت زندگی کاری و ماندگاری کارکنان دانشی رابطه معنادار و مستقیم وجود دارد.